Þjóð í vanda

Sefurðu þjóð mín?

Sefurðu þjóð mín, þegar þú átt að vaka?

Nú hjúfrar sig ljóðbarn að hjarta þínu. (Svona hefjast ljóðlínur Jóhannesar úr Kötlum í ljóðinu ,,Tröllið á glugganum") 

Það er vá fyrir dyrum. Kæru vinir og samlandar. Hugsum. Látum ekki blekkjast af innantómum loforðum gömlu flokkanna. Nú er kapphlaupið um völdin aftur að hefjast. Sundurþykkja, vélabrögð, óheilindi, baknag, skemmdaverk og viðurstyggileg myrkraverk eru í kortunum þessa daga. Það er ekki verið að vinna í að hugga hrellda þjóð. Það er ekki verið að binda um sár þeirra sem hafa orðið fyrir skaða. Það er verið að undirbúa nýja yfirtöku á þrotabúinu Íslandi.

Þú þjóð sem barðist við drauga í þúsund ár þekkirðu ekki drauginn á glugganum? (Jóh.úr K.)

Það er draugur á glugganum hjá okkur. Hann horfir inn um gluggann á börnin okkar og kveður:

,,Djúpan vóð ég Íslands ál

ekki af baki dottinn.

Komdu, komdu, sál og sál

og hjálpa mér um mannakjöt í pottinn. (Jóh. úr. K)

Einu sinni var það svo ég ég hafði á tilfinningunni  og trúði því í einlægni að Íslendingar ættu sameiginlega þetta fagra land. ,,Þetta fagra land hefur fóstrað mig og þig fagra Ísland, Ísland er landið þitt. " (V. S. )  Já, landið var fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar.

Hlíðin er fögur og ég fer ekki rassgat! Ég vil ekki láta flæma mig af landi brott fyrr en í fulla hnefana. Það harðnar á dalnum. Lánin mín hækka. Skuldabyrðin mín vex. Ég eys lekan bátinn á meðan ég lífsanda dreg. En hvert ætla ráðamenn að fara með okkur? Hver er raunverulega við stjóra? Hver gætir að öldunum? Hefur einhver landsýn? Hver er í stafni? Hver er í mastrinu? Hvað er í alvörunni að gerast? Vill einhver vera svo vænn að segja mér það? Plííís!

Eina planið sem ég hef í höndunum er myndasaga frá stjörnuspekingi föst við segul á ísskápnum hjá mér og hún er harla trúverðug þegar farið er að rýna í hana.

Hvar er planið þeirra sem eiga að stjórna núna? Hvert planið þegar kosningar eru afstaðnar? Hver er núna að plotta hvað á bakvið tjöld eða í reykmettuðum samskiptaathvörfum vítt og breitt um borg og bý. Út með sjó og í uppsveitum. Upp til dala og hárra fjalla? 

Hver er að díla við hvern núna? ,,Ef þú gerir þetta og þetta þá skulum við sjá til þess að þú fáir þetta og þetta , en ef þú gerir það ekki þá er ég hræddur um að upplýsingar sem við höfum verði gerðar heyrinkunnar og þá þýðir ekkert elsku mamma neitt. Er þetta þá díll? Ókei. Vertu þá memm! 

Hljómar kunnuglega - ekki satt?

Þetta heldur bara áfram. Að minnsta kosti þá óttast ég það mjög. Enn fremur óttast ég að siðbótin og umbreytingarnar verði settar á hóld og tékkað á því hvort ekki sé unnt að endurhanna kerfið til þess að Íslendingar fái aftur gamla góða gúbbífiskaminnið sem mörgum verður tíðrætt um.

Ég er a.m.k. ekki með gúbbífiskaminni. Ég man og við eigum öll að muna. 

Takið eftir því góðir hálsar að á næstu vikum verður af kappi farið að rifja upp gömul kosningaloforð og svik og trommað upp með enn ný loforð sem koma til með að lúkka helvíti flott á plakati! 

ESB verður látið líta út eins og bjargræði aldarinnar og eina leiðin til að koma hér upp föstu gengi og afnema verðtryggingu er að ganga í tröllahendur vina okkar í Evrópusambandinu.

Vinir okkar í ESB eru ekki í góðgerðarstarfsemi. Þeir eru bisniss og sjá hér tækifærin blasa við. Þeir sjá orkuauðlindirnar okkar, sjávarfangið, hreina loftið, tæra vatnið, náttúruna, kraft vindanna, brimsins, fallaskiptanna, fegurð fjallanna, og allt það hugvit og þá skapandi vitund sem finnst hér á landi.

Nú þegar þjóðin er svo gott sem farin á hausinn þá hugsa þeir gott til glóðarinnar.

Danir ryksuguðu upp allt sem hér var að hafa fyrr á öldum. ,,Kaupmannahöfn er lýst upp með íslenskum grút," sagði Jón Marteinsson í Íslandsklukkunni og já, héðan voru flutt matvæli, fiskur, niðursöltuð rjúpa á tunnum í tonnatali, brennisteinsnámur voru gjörnýttar og á meðan var fleygt í okkur drasli af einokunarkaupmönnum sem ekki einu sinni danskir landsbysidioter mundu hafa fleygt fyrir hundana sína. Enda gulrófurnar sem okkur þykja svo skellandi góðar með slátrinu og saltkjötinu ekkert nema svínafóður hjá Danskinum. Á misjöfnu þrífast börnin best  að minnsta kosti á Íslandi.

Ef við hefðum ekki losnað frá Dönum þá væru þeir sjálfsagt ennþá að moka til sín nema þeir væru búnir að klára allt dæmið. Gjörvöll Kaupmannahöfn og nágrenni væri lýst upp með rafmagni frá Íslandi. Og uppistaðan í dönskum bjór væri hreint íslenskt ölkelduvatn. 

Baráttumál Íslendinga á næstu árum verður baráttan um sjálfstæði þjóðarinnar.  Að velja á milli þess hvort við erum sjálfstæð þjóð eða hvort við verðum smáþjóð í krumlum stærri þjóðar.

Við erum kannski ekki í sem bestri samningsstöðu, þökk sé peningamálastefnu fyrri ríkisstjórna og fyrirgangi auðjöfra á erlendri grundu. En við skulum horfast í augu við stöðuna eins og hún blasir við. 

Þjóðin er í Tröllahöndum og þegar tröllin ná á okkur taki þá fer um smáþjóð eins og Íslendinga að þeir verða eins og smádýr í höndum þursa sem kyrkja þau smátt og smátt í greip sinni þar til þau missa allan mátt. Líf þeirra hangir á bláþræði um stund og síðan gefur það frá sér síðasta andvarpið, augun standa á stilkum og líf þeirra slokknar eins og týra á kertisstubb og ekkert eftir nema útbrunnið skar.

Náttröll eru þeirrar náttúru að þau verða að steini um leið og sólin kemur upp.  Við - þjóðin sem hefur þraukað hér á ísa köldu landi í þúsund ár erum þau einu sem geta kveikt sólarljósið aftur og þegar það kviknar og ný sól Íslands rís við dagsbrún þá verða náttröllin að steini.

Íslandssólin nýja er vonin í brjósti okkar. Vonin ein er það síðasta sem má slokkna í brjóstum okkar.

Ný sól mun rísa þegar okkur tekst með samvinnu góðra manna og kvenna að snúa pólitískri hugsun þjóðarinnar inn á nýjar brautir.  Þegar okkur tekst að reisa nýtt lýðveldi úr rústunum eftir þursana sem hafa troðið niður íslenskan svörð, íslenska vitund og íslenskt þjóðarstolt. Þursana sem hafa fótum troðið góð og göfug gildi og farið fram með slíkum dólgsskap að furðu vekur heims um ból.

Nú máttu þjóð mín ekki sofa heldur vaka á verðinum og koma í veg fyrir að þursarnir sölsi undir sig allt aftur og hneppi okkur í ánauð peningahyggjunnar. Láttu ekki blekkjast af glópagulli auðvaldsins.

Hamingjan felst ekki í því að trúa þeirri blekkingu að við verðum sjálfkrafa innvígð í hóp hinna velmegandi þótt við kjósum aftur strákana í bláu skyrtunum og dökku jakkafötunum. Þeir hafa engan áhuga á því að gera okkur kleift að hafa það betra. Þeir hafa bara áhuga á sjálfum sér.

Þeirra hugmyndafræði er eigingirni, sérplægni, yfirráð, misskipting. Þeir eru ígildi höfðingjana sem Mónarkíið í Kaupinhafn setti yfir okkur á sínum tíma. 

Við erum hin kúguðu og undirokuðu. Svo ég vitni nú í nóbelsskáldið: ,,Feitur þjónn er ekki mikill maður, barinn þræll er mikill maður því að í brjósti hans býr frelsið."  

Kapítalisminn gerir hina ríku ríkari og fátæku fátækari. Það er höfuðtilgangur þeirra ríku að græða peninga og þá skipta aðferðirnar engu máli á meðan tilgangurinn helgar meðalið.

Þjóð mín - nú þarftu að vaka. Nú mátt þú ekki sofna. Þursarnir hafa nefnlega lag á að svæfa okkur og líkar það best þegar við göngum um í dásvefni trúandi því að allt sé svo frábært af því við höfum það betra en fólkið í pappakössunum niðri í Malaví.

Það er kannski þess vegna sem þeir vilja fjölga brennivínsbúðunum. Þá geta allir verið fullir, gleymt sér og hætt að hugsa um pólitík, réttlæti eða landsins gagn og nauðsynjar.

Brennivínið reyndist Dönum afar drjúgt sem meðal til að halda íslenskri alþýðu niðri.  Þeir notuðu það á Grænlendinga og Færeyinga. Ameríkanar notuðu það á Indjánana.

Það er kannski það sem vakir fyrir þeim. Slæva dómgreind okkar og rökhugsun.

Nei - við skulum vera algáð og láta ekki kúga okkur, hvorki með áfengi, verðtryggingu, ótta, okurvöxtum, láglaunastefnu, skattpíningu né neinum af þeim kúgunarmeðulum sem valdsmenn og valdstjórnir hafa yfir að ráða. Við erum valdið. Valdið er okkar. EKKI ÞEIRRA! 

Og hjarta framtíðarinnar skelfur

í hræðilegri þenslu óvissunnar,

- vorelskt, hörpustrengjað hjarta,

með hungur og þorsta lífsins í blóði sínu.

Sefurðu þjóð mín?

Sefurðu þegar þú átt að vaka

og bjarga barni þínu? 

(Jóh. úr K.)  

 

Við eigum þetta land - saman. Við eigum auðlindir þess til lands og sjávar - saman. Við eigum okkur sjálf og hvert annað - saman.  Við erum stolt þjóð og sjálfstæð þjóð saman. Við skulum ganga veginn til framtíðar, í átt að rísandi nýrri Íslandssól, nýju lýðveldi sem við ætlum að stofna - saman. Við ætlum að hlúa að því og sjá til þess að allir hafi það gott - að allir njóti mannlegrar reisnar  - saman.

Þegar sólin er komin á loft og sindrar við bláan sæ og slær geislum sínum á hvíta jökulhettu svarblárra fjalla þá munu sannarlega öll nátttröll verða að steini.

Allt mun fara vel og við munum endurheimta það sem frá okkur var tekið og það sem meira er að við munum gefa áfram það sem okkur hlotnast og til okkar mun verða horft þegar önnur lönd fara að reisa sig úr sínum kreppum. 

Verum bjartsýn þrátt fyrir allt af því annað er tilgangslaust. Við verðum samt að vaka og vinna.

Ykkar einlægur

 

Valgeir Skagfjörð

e.s. Rétt eins og Kató gamli: Svo legg ég auðvitað til að verðtrygging húsnæðislána verði afnumin.

 

 

Hvað er í boði eiginlega?

Nú keppast allir við að bjóða sig fram í nafni endurnýjunar gömlu flokkanna. Á sama tíma standa margir þingmenn  vörð um það gamla kerfi að  flokkarnir stýri því sjálfir hvernig raðast á lista í næstu kosningum. Ekkert bólar á því að sýna kjósendum þá virðingu að bjóða þeim upp á að velja sér það fólk sem það trúir á og treystir til þess að vinna að þeim verkefnum sem fram undan eru. En þau eru ærin.

Menn ætla að halda í sætin sín eins og þeir eigi eitthvert guðlegt tilkall til þeirra. ,,Heilagur andi í rólunni" kölluðu krakkarnir í gamla daga og settu grjótmola í róluna til merkis um að hún tilheyrði þeim. Viðkomandi krakki komst upp með það allt þar til einhver með nóga sterka réttlætiskennd og kjark til að benda á að rólan væri í raun almenningseign og ef enginn væri í henni þá mætti hver sem er setjast í hana og róla sér. En þingmennirnir sem hyggja á áframhaldandi setu á þinginu vilja hafa heilagan anda í sætinu og ef einhver á að fá það þá lýtur það lögmálum þess flokks sem hefur unnið sætið.

Hvað varð um þau sjálfsögðu réttindi að fá að kjósa fólk á löggjafasamkunduna?

Ég vil kjósa gott fólk á þing - ekki vonda flokka. 

Allir þykjast vera hlynntir persónukjöri en eru samt sammála því að það sé alltof stuttur tími til að gera slíka grundvallarbreytingu á kosningalögum.

Það tók einn sólarhring að setja neyðarlögin þegar bankarnir voru þjóðnýttir.  

Það þarf bara góðan vilja til að gera hlutina. Það þarf bara ákvörðun. Það þurfti bara ákvörðun að koma Geir Haarde frá völdum. Það þarf bara ákvörðun til að koma Davíð úr seðlabankanum. Það þarf bara ákvörðun til að afnema eftirlaunaósómann. Þetta snýst bara um að taka þessar ákvarðanir. Það þarf bara að taka ákvörðun um að afnema verðtryggingu húsnæðislána. 

Allt annað er bara vinna við tæknilega útfærslu á því að hrinda þeim í framkvæmd. 

 

Tækifærið er núna góðir landsmenn. Það er núna. Það gefst ekki á næstu árum ef þið ætlið að láta það gerast að gömlu flokksmaskínurnar verði áfram að kokka við kjötkatlana. Þá verður ekki á dagskrá að breyta stjórnarskrá, breyta kosningalöggjöf og gera nauðsynlegar breytingar á núverandi kerfi sem gætu varðað okkur veginn inn í nýja tíma.  

Það ber ekki vott um mikla siðbót þegar lögfræðingarnir í skilanefndum bankana eru farnir að taka 5 milljónir í laun á mánuði. Það lýsir ekki mikilli siðbót þegar íhaldið neitar að horfast í augu við ábyrgð sína og gerist meðvirkt með gamla formanninum sínum og helsti hugmyndasmiðurinn, sjálfur doktor HHG skundar fram á ritvöllinn og sakar Jóhönnu Sigurðardóttur um vanhæfi.

Það ber ekki siðbótinni fagurt vitni að þora ekki að skera upp kvótakerfið og leyfa handfæraveiðar á landgrunninu sem mundi skapa hér hundruð starfa. Að hvetja fólk til sjálfsbjargar og sjálfbærni ætti að vera leiðarljós dagsins í stað þess að einblína á ESB og stóriðju.

Hvað var með þessi nýju gildi sem átti að innleiða í þjóðfélag okkar? Það lítur út fyrir að hugmyndirnar til lausnar efnahagsvandanum séu svo frumlegar að annað eins hefur ekki litið dagsins ljós síðan vistarbandið var aflagt hér um árið. Mér heyrist helst að menn ætli að redda sér á gömlu aðferðunum eins og að skera niður opinbera þjónustu, pína hina lægst launuðu áfram, selja þrotabú bankana á útsölu til þeirra sem áttu þá í gegnum einhverja leppa, braska áfram með kvótann svo að þeir sem „eiga“ hann geti komið sterkir inn aftur, braskað meira og sett þjóðina aftur á hausinn þegar hún verður búin að slíta sér út á því að rembast við að greiða niður skuldirnar sem braskaraflokkurinn kom okkur í.

Sér eru nú hver frumlegheitin. Það sem á að redda alþýðu manna núna er að stinga að þeim 600 þúsund krónum til að moka í skuldahítina. Margir munu eflaust stökkva til að sækja sér þennan pening og hugsa sig vandlega um hvort þeir tíma að henda sparnaðinum í skuldir eða hvort þeir skella sér bara á djammið og gleyma sér um stund. En það er auðvitað búið að girða fyrir þann möguleika með því að borga ekki út nema í skömmtum. Kannski 25 kall á mánuði eða eitthvað álíka. Húrra!

Svo verðum við að sjálfsögðu pínd til að borga okurvextina áfram, afborganirnar af verðtryggðu lánunum okkar og til að bæta gráu ofan á svart þá hækka þeir skattana, búvöruverðið, bensínið á bíldruslurnar (því nú verður bílaflotinn ekki endurnýjaður á næstunni) færslugjöldin á kortunum og svo framvegis og svo framvegis. 

Braskaraflokkurinn er með böggum hildar þessa dagana. Eins og um sé að ræða einhvers lags fráhvarfseinkenni frá valdafíkninni. Fíknin er svo sterk eftir átján ára setu og forystu í stjórn landsmála að það á eftir að taka flokkinn nokkur ár að jafna sig. Hann verður hins vegar fljótur að vekja fíknina aftur til lífs ef hann kemst til valda eftir kosningar.

Þess vegna tel ég affararsælast að leyfa flokknum að jafna sig. Það þarf að renna almennilega af honum og síðan þarf hann nauðsynlega fræðslu til að geta endurnýjað sig, endurskoðað viðhorf sín og lagt stund á nauðsynlega rækt mannsandans. Þá skapast ef til vill nýjar forsendur en þangað til held ég að hann hafi gott af því að vera í stjórnarandstöðu. Æfingin skapar meistarann.

Að síðustu vil ég fá að vita hvað það er sem þjóðin má ekki vita. Hvaða sannleikur er svona hryllilegur að þjóðin fái ekki að heyra hann?

Hvað er verið að fela?

Heldur einhver virkilega eftir allt sem á undan er gengið að við fáum flogakrampa yfir einhverju nýju hneyksli sem flett yrði ofan af?  

Versta fréttin yrði líklega sú að landið sé gjaldþrota og fari á nauðungarsölu.  Það hafa auðmennirnir okkar og pólitíkusarnir okkar afrekað - að setja landið á brunaútsölu og gert alþýðu manna að beiningarfólki um ókomna framtíð. Ef það er það sem verið er að hlífa okkur við að horfast í  augu við þá get ég skilið það. En ég vona svo sannarlega að það sé ekki staðan sem upp er komin, þótt að mér læðist sá grunur því miðað við að yfirfæra stöðu þjóðarbúsins á sjálfan mig þá er þjóðin a.m.k. ,,tæknilega" gjaldþrota". 

Þá stendur ekkert eftir nema spurningin um það hver tekur okkur upp í skuld. 

 

Íslandi allt! Og að síðustu vil ég leggja það til að verðtrygging húsnæðislána verði afnumin hið fyrsta. 

Valgeir Skagfjörð, borgari 

 

 

Byltingin er hvergi nærri búin.

Nú hamast Íhaldið við að drepa málum á dreif og reynir á sinn rassborulega hátt að kasta ryki í augu almennings. Þessa sama almennings sem hefur orðið að greiða dýru verði fyrir falska góðærið sem íhaldsmenn töldu sig hafa fundið upp og gumuðu sem mest af þegar þeir fóru með völdin og héldu sjálfir í vellystingavímunni að allt væri í stakasta lagi. Nú væri loksins runnin upp gullöld peninga og gróðahyggjunnar. Hér mundu allir geta lifað eins og arabískir olíufurstar.

Annað kom á daginn eins og allir vita. Góðærið sem sauðsvartur almúginn missti að mestu leyti af var ekkert annað en ofhlaðin leikmynd í leiksýningu sem sett var upp í boði Baugs, Kaupþings, Landsbankans og Gliltnis en ríkið veitti styrkinn til að koma sýningunni á laggirnar. Svo kviknaði bara í leiktjöldunum og við blasti autt sviðið. Leikararnir horfnir út í sortann. Black out! Ljós í sal. Áhorfendur ganga út í kuldann án þess að fá miðann sinn endurgreiddann. Og þessi sýning sem hafði fengið svo frábæra dóma. Gagnrýnendur máttu vart vatni halda og málflytjendur og málafylgjumenn kepptust við að ausa hana lofi við hvert tækifæri. Hún sópaði að sér verðlaunum - en svo var bara ekki neitt. Allt í plati rassagati. Áhorfendur setur hljóða.

Almenningur veit ekki hvaðan á sig stendur veðrið. Nei - nú er okkur nóg boðið. Við erum ekki fávitar! Heyriði það - þið þarna sem færðuð okkur þennan sjónleik. Nú tökum við til okkar ráða!

Shit! Hvernig gat þetta gerst? 

Nú loks þegar tekist hefur með fulltingi þessa sama almennings  að munstra upp vandaða konu til að gegna forsætisráðherraembættinu (um stundarsakir)  þá gera þeir sem kalla sig sjálfstæðismenn (en eru ekkert nema svartasta íhald)  allt sem í þeirra valdi stendur til að leggja hindranir í veg fyrir hana og samstarfsfólk hennar í þeim eina tilgangi að því er virðist að tefja tímann fram að kosningum svo þeir nái að endurskipuleggja lið sitt. Kosningamaskínan er þegar farin að malla og verst af öllu finnst mér þegar stór hluti þess almennings sem  íhaldið hefur nú skilið eftir í rústum íhugar í alvörunni að kjósa þá enn og aftur yfir sig.

Núverandi forsætisráðherra frú Jóhann Sigurðardóttir er þrátt fyrir allt sá stjórnmálamaður sem flestir Íslendingar bera traust til svo menn skyldu alvarlega hugleiða lögmálið um flísina í auga náungans og bjálkann í sínu eigin. 

Sjálfstæðisenn eru líklega svona öfundsjúkir af því forystumenn þeirra njóta ekki sams konar trausts. 

Styrkur Jóhönnu Sigurðardóttur liggur í því að hún kann að hlusta. Ekki bara á þá sem hagsmuna hafa að gæta innan flokksins heldur almenning í landinu. Áratugum saman hefur Jóhanna haft púlsinn á þjóðinni. Hún kann að setja sig í spor annarra og vill öllum almenningi vel. Hún er einkum málsvari lítilmagnans.

Að íhaldið skuli leyfa sér að kalla hana eyðslukló er svo gjörsamlega út úr öllu korti að tekur engu tali. Slík orð dæma sig sjálf eins og önnur orð sem fráfarandi forætisráðherra hefur látið frá sér fara. Hann hefur á aumlegan hátt rembst við að tileinka sér hótfyndni í stíl við vin sinn og sálufélaga Davíð Oddsson en ekki tekist það. Því miður hefur honum ratast mörg feilnótan á munn. ,,Fara ekki heim með sætustu stelpunni á balinu en bara  með eitthvað sem gerir sama gagn"  - ,,þessar konur hefðu orðið óléttar hvort eð var"  ,,ég hefði kannski átt að ræða við Gordon Brown"  - ,,ég biðst afsökunar ef/þegar nefndin sem ég skipaði til að rannsaka hrunið kemst að þeirri niðurstöðu að ég þurfi þess ..." o.s.frv. o.s.frv.   Það finnst ekki vottur af virðingu fyrir öðrum.  Það er ekki reisn yfir neinu sem þessi maður hefur sagt og gert. ,,Guð blessi Ísland" sagði hann.

Töluð orð og tapaður meydómur verða ekki aftur tekin - segir gamall íslenskur málsháttur.

Já - Guð blessar Ísland og það er ekki fyrir  tilstuðlan Geirs Hilmars Haarde heldur birtist það miklu fremur í því að nú er hann farinn frá völdum og ætti að sjá sóma sinn í því að sitja hljóður á þinginu og hlusta.

Bara hlusta. Fyrst á hann að læra að hlusta og síðan að hlusta til að læra. Gera sjálfum sér og öðrum þá þénustu að þegja. Þögn er gulls ígildi. Að þegja er göfugt og í trúarbrögðum heims (öllum - takið eftir - í öllum trúarbrögðum heims) er mikið lagt upp úr því að rækta andann með þögninni. 

Landsbyggðinni blæðir vegna þeirrar stefnu sem íhaldið hefur haft að leiðarljósi. Smám saman hafa þeir verið að svipta fólkið lífsviðurværinu, færa burt kvóta í hendur sægreifa sem hverfa á brott með peningana. Atvinnutækifærum hefur fækkað verulega. Ef það væri ekki fyrir hugvit, áræði og sköpunargáfu fólksins sjálfs þá væri stór hluti landsbyggðarinnar í eyði. 

Ágætur listamaður og kvikmyndaleikstjóri sem þekktur er fyrir vinskap sinn við fyrrum forsætisráðherra þjóðarinnar og núverandi seðlabankastjóra lýsti því einhvern tíma í Kastljósviðtali að það væri skynsamlegast að allir flyttu á suðvesturhornið og svo yrði landsbyggðin (sem þá væntanlega yrði ekki réttnefni að kalla byggð heldur miklu fremur óbyggðir) bara svona til að heimsækja þegar landinn væri i sumarfríi og svoleiðis.

Þessir ágætu herramenn eins og Davíð og fleiri hans nótar í Sjálfstæðisflokknum hafa stundum haft það á orði að það sé ekki hagkvæmt að halda sumum landssvæðum í byggð. Sumir gengu svo langt að ýja að því að það borgaði sig fyrir þjóðarbúið að flytja t.d. Vestfirðinga hreppaflutningum.

Hvernig dettur góðu heiðarlegu fólki úti á landi til hugar að kjósa stjórnmálaflokk sem hugsar ekki um annað en sína eigin hagsmuni?  Ég bara spyr? 

Gamli ungmennafélagsandinn lýsti sér í setningunni: Íslandi allt!   

En íhaldið segir: Flokkurinn framar öllu! Völd! Meiri völd! 

Nú standa þeir í vegi fyrir stjórnlagaþingi af því að þeir kæra sig alls ekkert um breytingar. Þeim finnst þetta fínt eins og þetta er og sjá ekkert athugavert við ástandið. Af því þeir eru ÍHALD!

Þeir vilja halda í gamla flokksveldið. Þeir halda að þeir séu útvaldir af Guði til að stjórna landinu og heilaþvo almenning svo hann fer að trúa því að íhaldið sé eini stjórnmálaflokkurinn sem stýrt geti efnahagsmálum á Íslandi. 

Í ÁTJÁN ÁR hafa þeir stýrt efnahags-og peningamálum þessa lands. Hvernig tókst til? 

Almenningur, láglaunafólk og þeir sem einarðlega hafa stritað í sveita síns andlits, tekið lán til að koma yfir sig þaki og látið hneppa sig í vistarband verðtryggingar, einokunar, okurvaxta og skattpíningar er látinn taka á sig óyfirstíganlegar skuldir þjóðarbúsins sem  taglhnýtingar og viðhlæjendur íhaldsins hafa sökkt okkur í. Og sjá ekki einu sinni hvernig í veröldinni þeir beri ábyrgð á því hvernig komið er. Er nema von að maður fyllist reiði og vonleysi. 

Jóhanna Sigurðardóttir verður að halda áfram að hlýða kalli fólksins. Hún hefur gert það fram að þessu og nú þarf hún stuðning þjóðarinnar til að knýja á um stjórnlagaþing svo hægt verði í alvörunni að setja hér á stofn annað lýðveldi. Fólk verður að fá að velja sér fulltrúa á þingið. Valdið kemur frá fólkinu og þeir sem stjórna eru í þjónustu almennings. Við getum ekki umborið það lengur að siðblindingjar sitji að völdum.

Jafnvel þótt Framsóknarflokkurinn sjái nú tækifæri á að rétta hlut sinn og auka fylgi sitt með loforðum um siðbót og sýni fram á endurnýjun í flokknum þá treysti ég flokknum ekki.  Framsóknarmenn gætu verið úlfar í sauðagæru sem sjá bara ný sóknarfæri í að setjast að einhverjum kjötkötlum eins og þeirra er siður.  Þeir munu væntanlega reyna að tryggja sér nógu mikið fylgi til að koma sér í oddaaðstöðu eins og t.d. núna. Núna geta þeir haldið ríkisstjórn í gíslingu kæri þeir sig um.

Ég óttast Framsóknarflokkinn. Ég óttast að hann muni ekki gera upp fortíðina á trúverðugan hátt þrátt fyrir að vera búinn að troða ungu fólki í framlínuna. Gamlir spilltir refir eru ekki langt undan.

Söngur Sivjar í þingsölum hljómar falskt. 

Góðir Íslendingar - við verðum að fá eitthvað annað til að kjósa en það sem er í boði núna. 

 

Að síðustu legg ég til að verðtrygging húsnæðislána verði afnumin. 

 

Valgeir Skagfjörð, borgari

 

Sama vínið á sömu belgjunum

Erum við að tala um að pólitíkusar á Íslandi sýni enga tilburði í þá átt að læra nokkurn skapaðan hlut af því sem gerðist hérna hjá okkur? Er sumum gjörsamlega fyrirmunað að líta í eigin barm og skoða sjálfan sig með gagnrýnum huga?

Ef menn ætla að þroskast þá þurfa þeir að temja sér sjálfsgagnrýni. Sjálfgagnrýni felst að hluta til í því að þekkja styrk sinn og veikleika jafnt. Þekkja vitjunartíma sinn. Vita hvenær á að sækja og hvenær á að víkja. Að hluta til felst sjálfsgagnrýni í því að viðurkenna vanmátt sinn. Allir geta eitthvað, en enginn getur allt.  Þó er eins og alltof margir álíti sig geta allt.

Af því sem maður heyrir núna t.d. af umræðum á alþingi og því sem stjórnmálamenn svona almennt láta frá sér í ræðu og riti, þá er engu líkara en hér á Íslandi hafi bara ekki nokkur maður gert nokkurn skapaðan hlut af sér. Hér gerði enginn mistök - - a.m.k. engin mistök sem ástæða væri til að biðjast afsökunar á.

Hér voru stundaðar markvissar blekkingar og heilaþvottur sem gekk út á það að segja okkur að hér væri allt í stakasta lagi. Að við værum svo miklir snillingar og umheimurinn héldi vart vatni yfir því hvað þessi smáþjóð norður í ballarhafi væri stórhuga, áræðin og laus við minnmáttarkennd. 

Síðan er hulunni svipt af blekkingunni í einu vetfangi, en þá er bara enginn sem getur svarað fyrir neitt af því enginn þorir að viðurkenna að hafa tekið  þátt í blekkingaleiknum. Svo halda menn bara áfram í honum í þeirri trú að enginn taki eftir því. Reyna af veikum mætti að skrapa yfir skítinn sinn en allir sjá og allir vita. Hvers konar framkoma er þetta við þjóðina?

Enn og aftur á  að púkka upp á gamla kerfið. Það er hent í okkur dúsu með loforðum um breytingar, bót og betrun á hinu pólitíska landslagi á Íslandi. Þó fæ ég ekki betur séð en hér verði allir við sama heygarðshornið áfram. Bíða bara eftir því að reiðiöldurnar lægi og svo verður haldið áfram sem fyrr. 

Við völd sitja gamaldags stjórnmálaflokkar og innan þeirra stendur sama liðið í biðröðinni eftir að fá að komast á lista og telur nú víst að röðin sé komin að sér.  Ég get ekki séð á því hvernig atburðarásin sem nú er að fara í gang leiðir til þeirra breytinga sem við þurfum á að halda hér í samfélagi sem rambar á barmi stjórnleysis og upplausnar.

Ég sé gámana fyrir utan húsin. Íbúðir og hús tæmast. Unga fólkið hverfur af landi brott og heldur á vit nýrra tækifæra.

Eina leiðin til að losna undan vistarbandi okurvaxta, verðtryggingar, fákeppni og verðsamráðs er að yfirgefa landið.  Sem þrátt fyrir allt er svo fagurt og frítt og svo gjöfult og gott.

Einmitt þess vegna slást valdasjúkir auðmenn og pólitíkusar um að eignast það.  Er það heilbrigt? Ætlum við ekki að komast út úr þessari Sturlungaöld? Hver vill varða okkur veginn? Hver er þess umkominn að varða okkur veginn inn í næsta tímabil sögu vorrar?

Nú er þessum fyllerískafla að ljúka og við þurfum augljóslega að þjást eitthvað tímabundið af timburmönnum. Sumir fá eflaust deleríum tremens en smám saman mun renna af okkur og þegar við förum að sjá veröldina eins og hún er og förum að horfa með opnum gagnrýnum huga á rústirnar eftir fellibyl frjálshyggjunnar þá gæti svo farið að okkur muni fallast hendur. 

Þjóðin hefur alið af sé kynslóð sem aldrei hefur liðið skort. Kynslóð sem alltaf hefur haft til hnífs og skeiðar. Hungurvofan hefur ekki ásótt það. Það hefur ekki lifað það að vera í óvissu um hvort það fær að borða næsta dag.

Amma mín lifði tvær heimstyrjaldir, drepsóttir og kreppur en aldrei kom henni nokkru sinni til hugar að yfirgefa landið. Það var bara ekki í boði og enda kannski engin tækifæri til þess á þeirri tíð. Hún elskaði landið sitt þrátt fyrir allt. Það var samofið sögu hennar, sál hennar og tilfinningalífi. Það hafði fóstrað hana, forvera hennar og börnin hennar og fyrir því skyldi hún fremur deyja en yfirgefa landið sitt. Þrátt fyrir að aðrir áar hennar hefðu flutt til Ameríku á öldinni sem leið af sömu ástæðu og þeir sem flýja landið núna. Vistarband.

Verðtrygging, okurvextir, hátt matvælaverð, fákeppni, auðsöfnun fárra útvaldra og stjórnmálamenn sem láta auðveldlega ginnast af gylliboðum auðjöfra er ekki góð uppskrift að fyrirmyndarþjóðfélagi.

Nú er svo komið að alþýða manna er í vistarbandi. Ef ekki verður höggvið á þetta band þá stöndum við frammi fyrir stórbrotnum fólksflutningum héðan. Karlar eins og ég munu þrauka enda kann ég þá list að lifa blankur og hef löngum gert. Ég er með mastersgráðu í basli. Ef ég væri tuttugu árum yngri mundi ég ekki hika við þessar aðstæður. 

 

Hver vill svo sem fara? Það vilja það ekkert endilega allir en fólki eru allar bjargir bannaðar. Kerfi sem hneppir fólk í svona ánauð er dæmt til að springa einn góðan veðurdag. Kommunisminn hrundi, frjálshyggjan hrundi en mannsandinn er ekki hruninn - ekki ennþá.

Nú verður öld mannsandans að ganga í garð. Nú þurfum við að ganga hönd í hönd inn í öld þar sem peningahyggja og neysluhyggja stýra ekki hugsun okkar og gjörðum. Mannkærleikur er það eina sem heldur okkur saman og við þurfum að sameinast um gildi og stefnumið þar sem rúm er fyrir mannkærleika. 

 Við eigum að reisa hér þjóðfélag sem byggir á einföldum gildum eins og t.d. Almennri heilbrigðri skynsemi.

 Ég vil hvetja þá sem á undanförnum vikum og mánuðum hafa verið að tjá sig opinberlega til þess að koma fram - myndum stóra breiðfylkingu fólks sem hefur mannkærleikann sem yfirmarkmið og fylgir stefnu sem heitir: HEILBRIGÐ SKYNSEMI! 

Þingmenn og ráðherrar! Hættið þessu karpi þarna inni á þinginu og farið að gera eitthvað fyrir fólkið í landinu. Komið upp úr skotgröfunum, takið höndum saman og farið að vinna þjóðinni gagn. Ekki sjálfum ykkur og ykkar meðhlaupurum. Nú er heilbrigð skynsemi að hafa hagsmuni fólksins að leiðarljósi.

Eins og staðan er, þá langar mig ekki að kjósa neinn af þeim flokkum sem núna eru í boði. En ég væri til í að kjósa margt af þessu ágæta fólki sem er í hinum ýmsu flokkum og svo auglýsi ég eftir nýju fólki. Mig vantar nýtt fólk svo ég geti kosið það. HJÁLP! 

Að síðustu legg ég til að verðtrygging húsnæðislána verði afnumin.

 

Valgeir Skagfjörð, borgari

 

Nýtt fólk á þing

Ekki laust við spennufall eftir byltinguna. Takturinn, söngurinn, ástríðan, þessi íslenska þjáning sem gaf okkur sameiginlegan kraft til að berjast gegn siðleysinu og óréttlætinu. Þessi neisti sem kviknaði, þessi von.

  

,,Ísland minn draumur mín þjáning mín þrá,
mitt þróttleysi og viðnám í senn,
þessi vængjaða auðn með sín víðerni blá
hún vakir og lifir þó enn"
orti Steinn Steinarr fyrir margt löngu.

Ég finn til með okkur og öll þjóðin finnur til. Við erum máske beygð en ekki brotin. Við getum borið höfuðið hátt og verið stolt af því að vera Íslendingar. Við höfum flest gert landinu gagn og leitast við að vernda börnin okkar og eigur okkar sem best við kunnum og fæst tókum við þátt í sukkinu. Við stóðum hjá og horfðum á í forundran. Hversu oft spurði ég mig ekki þeirrar spurningar hvort þetta væri í lagi? Bankastjóri með 65 milljónir að meðaltali í tekjur á mánuði? Hversu geðveikislega hljómar þetta? Við sem vorum trillukarlar og kotbændur fyrir ekki svo löngu síðan. Við sem lifðum á landsins gæðum, feng sjávar og smáiðnaði. Við sem fórum í löng verkföll til að koma lámarkslaunum upp fyrir hundraðþúsundkallinn og vorum svo svikin jafnharðan af stjórnvöldum sem stóðu alltaf vörð um atvinnurekendur, heildsala og fjármagnseigendur með því að skella framan í okkur verðhækkunum sem virkaði bara eins og hver annar eldiviður á verðbólgubálið sem logaði glatt. Svo þegar þeim tókst að koma böndum á blessuðu verðbólguna þá skelltu þeir á okkur verðtryggingunni sem nóta bene var bara á skuldunum en launin stóðu í stað.

65 milljónir á mánuði fyrir að stjórna banka sem fór á hausinn. Það þykir kannski ekki svo mikið ef maður skoðar það í ljósi þess að það gæti kostað ríkið 70 milllur að útvega seðlabankastjóra annað djobb. Hvar erum við stödd? Hugsum aðeins um þetta góðir hálsar. Við erum núna að taka á okkur launalækkanir. Í fyrsta sinn í aldalangri sögu verkalýðsbaráttu á Íslandi erum við að taka á okkur launalækkanir vegna einhverra sem með óráðsíu sinni settu landið á hausinn en gátu borgað sér 65 milljónir í laun á mánuði og það kom í ljós að þeir voru ekki að standa sig í vinnunni.

Núna stöndum við hér með okkar - kannski 200 þús kall á mánuði og stöndum okkur aldrei betur í vinnunni af því núna er raunveruleg hætta á því að við höfum ekki þessa vinnu mikið lengur. 65 milljónir á mánuði - það jafngildir mánaðarlaunum 325 manna sem standa og norpa á Austurvellinum. Og við sem fáum þennan hundrað og fimmtíu eða tvöhundruðþúsund kall útborgaðan um hver mánaðamót höldum uppi velferðarkerfinu, heilbrigðiskerfinu, menntakerfinu með skattgreiðslum okkar. Þeir sem reynast hafa 65 milljónir á mánuði reyna svo að skjóta öðrum fjármunum undan skatti með því að færa þá í skattaskjól úti í heimi. Hvað er í gangi hérna hjá okkur? 65 milljónir á mánuði.

 

Sögurnar af sukkpartíunum, utanlandsferðunum, veiðiferðunum, fjármagnsflutningunum og svo mætti lengi áfram telja skiptu tugum og hundruðum. Allan tímann hugsaði ég með sjálfum mér: ,,Nei - þetta hlýtur að taka enda einn daginn. Fólk getur bara ekki hagað sér svona endalaust. Það hlýtur einhver að stoppa þetta af". En ekkert gerðist. Við vorum blekkt og okkur talið trú um að hér væri allt í stakasta lagi og góðærið ætti nú sem óðast að færast til okkar hinna sem náðarsamlegast fengum að hirða upp brauðmolana góðu af allsnægtaborði aðalsins. En ekki bólaði á neinni betrun né bót. Enginn hafði döngun í sér til að stöðva ruglið og handhafar valdsins góndu eins og staðar beljur á misvitra fjárglæframenn flytja þvílíkt fjármagn úr landi að dygði til að standa undir rekstri ríkisins til margra ára. Hvert fóru allir milljarðarnir? Það virðist ekki skipta máli. Við sem spyrjum þessarar spurningar erum bara til ama og leiðinda. Við verðum bara að skilja það að þessir peningar eru farnir og það fæst bara ekkert upp í þetta nema kannski hugsanlega í mesta lagi eitthvað ... bla, bla,bla. Svo ég vitni nú aftur í Stein Steinarr:

 

,,Abbyssiníukeisari heitir Negus Negusi
og Negus Negusi segir: Búlúlala.
Öllum mönnum sem íhuga málstað ríkisins
finnst unun að heyra Negus Negusi tala.
Og í hreinskilni sagt eru allir óvinir ríkisins
sem ekki hlusta á Negus Negusi tala.
Ég er Negus Negusi, segir Negus Negusi,
ég er Negus Negusi. Búlúlala.

Í þessu ljóði sé ég birtast þá valdsmenn sem því miður hafa skaðað þjóðina varanlega með hugmyndafræði sem svo augljóslega hefur beðið skipbrot. Innantóm orð, heimska, hroki, valdagræðgi, spilling og auðsöfnun í krafti valds er það sem hefur einkennt stjórnarhætti þeirra manna sem hafa aðhyllst þessa hugmyndafræði og látið hana vera leiðarljós við stjórnvölinn á þjóðarskútinni ms Íslandi.

Það var ekki fyrr en skáldin létu til sín taka, ekki bara rithöfundarnir, ljóðskáldin og heimspekingarnir heldur athafnaskáldin á götunni, bráðgreint fólk með sterka réttlætiskennd fór að tala á torgum og benda á klæðleysi keisaranna að þeir áttuðu sig á því að þeir voru kannski ekki í neinum fötum þegar allt kom til alls. Samt þráuðust þeir við og vildu sjálfir fá að taka í lurginn á þessum lævísu skröddurum sem sniðu fötin á þá en allt kom fyrir ekki. Almenningur, þessi sofandi risi var nú farinn að rumska. Það var ekki alveg nóg að hella hann fullan og stinga upp í hann dúsu í hvert sinn sem hann ætlaði að mjamta kjafti. Nú var hann farinn að rumska svo rækilega að ekki varð séð hvernig hægt yrði að koma í veg fyrir að hann stæði upp og léti til sín taka.

 

Góðu heilli þá náðist að kveikja sannan byltingaranda í brjóstum sem að geta fundið til og þá er ekki að sökum að spyrja - við getum fært fjöll úr stað. Þeir ráðamenn sem nú eru farnir frá mislásu stöðu sína svo herfilega og spiluðu svo herfilega illa af sér í þessari lönguvitleysu að ég man ekki eftir öðru eins í annan tíma. Hef ég þó fylgst með pólítík á Íslandi frá því 1968 - eða þar um bil.

Það var einmitt snemma morguns að mamma vakti mig og sagði dramatísk: Jæja, nú er skollin á ný heimsstyrjöld" - Rússarnir réðust inn í Tékkóslóvakíu og umbótastefna Dubceks var upprætt og troðin niður af járnuðum stígvélahælum rauða hersins. Vorið í Prag sölnaði. Frá og með þessum morgni, frá og með fréttunum af Jan Palach sem lét lífið undir rússneskum skriðdreka fór réttlætiskennd mín að mótast. Ég hef alltaf haft ímugust á alræði. Ég hef alltaf aðhyllst stefnu sem mótast af lýðfrelsi, jöfnuði, öryggi borgaranna, tækifæri fyrir alla, brautargengi góðra hugmynda, sköpun, menningu, að njóta þeirrar fegurðar sem lífið hefur upp á að bjóða. Menntun fyrir alla, heilsugæsla fyrir alla, velferð og farsæld fyrir alla. Ísland á alla möguleika á að geta orðið fyrirmyndarríki þrátt fyrir efnahagshrunið. Hér búa þó ekki nema rúmlega 300 þúsund hræður og miðað við landgæði, auðlindir sjávar, menntun þjóðarinnar og gríðarlegan mannauð sem er á stundum vanmetinn, eigum við að geta rekið hér samfélag réttlætis, jöfnuðar og bræðralags.

En til þess að stýra nýju fleyi þegar aftur verður ýtt úr vör þá þarf nýjan mannskap um borð.

Nú nenni ég ekki lengur að horfa á sömu þreyttu þungbúnu andlitin þarna inni á þingi sem geispa, gapa og kyrja sama sönginn aftur og aftur. Ekki einasta eins og bilaðar plötur sumir hverjir heldur fóru sumir beinlínis í sama sandkassaleikinn og áður kvöldið sem nýi forsætisráðherrann flutti stefnuræðu sína. Kenna hinum um. Þetta er orðið svo þvælt og þreytt að tekur engu tali. Ég reyndi að búa mér til áhuga á þeim umræðum sem fram fóru en allt kom fyrir ekki.

 

Ég vil fá nýja orðræðu. Ég nenni ekki lengur að hlusta á þetta gjamm um hvað hinir hafi gert af sér og hvað þessir sem nú sitja séu ómögulegir og það sem boðið er upp á núna sé bara bull og viltleysa. Það eru allir að verða eins og Negus Negusi. Tölum um það sem skiptir máli. Tölum um það sem brennur á fólki. Tölum um verðtrygginguna sem er að sliga fólk. Tölum um viðskiptasiðferðið, tölum um pólitíska siðferðið og tölum um náttúruna, tölum um velferð barnanna okkar, gamla fólkið, tölum um auðlindirnar okkar, tölum um framtíðarmöguleikana og tölum um lýðræði, lýðveldi - hver erum við - hvað viljum við - hvert viljum við stefna sem þjóð?

Það verður að uppræta þetta gjörspillta flokkakerfi. Það verður að vera hægt að kalla hæft og gott fólk til góðra verka. Það má ekki gerast að sá kraftur sem varð til í búsáhaldabyltingunni fari ónýttur út í loftið. Við þurfum svo á því að halda að hugsa samfélag okkar upp á nýtt. Andleg verðmæti þurfa að vega þyngra. Við þurfum að finna okkur stað í veröldinni. En hvaða stað? Þetta með að lifa eins og burgeis er fullreynt - við verðum ekki hamingjusamari þótt við getum brunað út úr bænum á stórum jeppa með hjólhýsi aftan í, með flatskjá, fjölvarpi og þráðlausri háhraðatengingu svo við missum nú örugglega ekki af neinu á meðan við erum í fríi.

Nú þurfum við andlegan innblástur. Við þurfum skáldin inn á þing. Við þurfum kennara inn á þing, Við þurfum smiði inn á þing. Við þurfum heimavinnandi húsmæður inn á þing. Við þurfum leikara, rithöfunda, myndlistarmenn, tónlistarmenn, eldri borgara, æskulýðsleiðtoga, presta, lækna, verslunarmenn o.s.frv. við þurfum alls konar fólk inn á þing. Löggjafasamkundan á að vera þverskurður samfélagsins.

Nú sem aldrei fyrr er áríðandi að fylkja liði. Fram - aldrei að víkja. Fram, bæði menn og fljóð. Tengjumst tryggðaböndum, tökum saman höndum. Vinnum þjóð vorri gagn og hugsum um það hvert og eitt að vera öðrum til gagns og aðeins minna um að skara eld að eigin köku. Hugsum um litlu gulu hænuna. Allir vildu jú borða brauðið sem hún bakaði en enginn var tilbúinn að hjálpa til.

Til að spillingaröflin verði fjarlægð þá þarf að rífa meinið upp með rótum. Rótin liggur í hugsuninni. Og til þess að bylting hugarfarsins geti átt sér stað þá verðum við fyrst og síðast að skapa okkur hugsanir sem gagnast okkur og hjálpa síðan hinum við að losna undan hugsunum sem eru skaðlegar.

Taumlaus gróðahyggja er t.d. skaðleg. Að hugsa um að skapa sér farsæld er gagnlegt. Henfdarhugur er skaðlegur. Fyrirgefning er gagnleg. Réttlæti er fallegt og göfugt ef það felur ekki í sér óréttlæti gagnvart einhverjum öðrum. Jafnrétti er sjálfsagt og eðlilegt, misrétti er það ekki. Það felst bara í orðinu ,,misrétti". Hér á landi hefur ríkt alltof mikið misrétti alltof lengi. Ég minni á orð frelsarans sem er að finna í bæninni sem hann kenndi okkur: ,,fyrirgef oss vorar skuldir svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum".

 

Ef þeir sem ollu þjóðinni skaða biðja um fyrirgefningu þá fá þeir hana - skilyrðirlaust.
Það er ekkert eins gott fyrir reiðina og fyrirgefning. Þannig getum við öll gert skuldaskil ef vilji er til þess. Það er ekkert í heiminum svo slæmt að ekki sé hægt að laga það. Það hefur sagan kennt okkur. Af hverju ætti það að vera eitthvað öðruvísi núna?

 

Nýtt fólk á þing! Nýja ásýnd alþingis! Nýja hugsun! Nýir tímar eru framundan og nú er að tryggja það að þessir nýju tímar einkennist af hugsjónum, réttlæti, lýðræði, jöfnuði og farsæld. Reisum nýtt Ísland á nýjum gildum. Við þurfum að byrja núna - það eru jú kosningar framundan.

e.s. Að lokum vil ég leggja það til að verðtrygging húsnæðislána verði afnumin.

Valgeir Skagfjörð, borgari.

Davíð og dauðasyndirnar

Góðir landsmenn.
Hroki er ein af dauðasyndunum sjö.Oft er hún nefnd fyrst til. Síðan koma hinar í kjölfarið, öfund, reiði, græðgi (ágirnd) , saurlífi ,leti og ofát. Fáir viti bornir menn vilja hafa þessar syndir ráðandi í lífi sínu. Flestir vilja láta dyggðirnar stjórna lífi sínu. Höfuðdyggðirnar sjö eru stundum nefndar viska, hófsemd, hugrekki, réttlæti, trú, von og kærleikur.

 

Nú skal ég ósagt látið hvort Guð úthluti dyggðunum og Fjandinn syndunum en eitt er víst að Davíð Oddsson hefur fengið dágóðum skammti af hroka úthlutað. Hann hefur af ýmsum verið talinn vitur og sumir hafa gengið svo langt að segja að hann hafi á stundum sýnt stjórnvisku. Hvenær þá? Þegar hann gaf út þá tilskipun að ríkisbankarnir skyldu einkavæddir?Þegar hann setti okkur á lista yfir þjóðir sem studdu innrásina í Írak? Er það stjórnviska að neita að fara að tilmælum forsætisráðherra landsins og sitja sem fastast í Seðlabankanum sem hann er svo gott sem búinn að setja á hausinn? Er það stjórnviska að horfa á þjóðfélagið fara á hliðina og í stað þess að sýna þroska og alvöru visku með því að víkja sæti og bretta upp ermar með okkur hinum til að hefjast handa við enduruppbyggingu þjóðfélagsins þá þykir honum viturlegast að grípa til hrokans og fara í stríð við ríkisistjórnina og þjóðina? Heldur hann að sé svo mikil eftirspurn eftir sér eða lætur hann stjórnast af dauðasyndunum fremur en dyggðunum? Eru ekki næg verkefni að vinna hér í þessu samfélagi svo að herra Davíð Oddsson taki ekki alla neikvæðu athyglina til sín eins og óþekkur krakki til þess eins að fá útrás fyrir gremjuna yfir því að hafa tapað í Ólsen Ólsen?

 

Óþekkir krakkar voru tyftaðir í minni sveit og eftirá fengu þeir að hugsa ráð sitt. Með bættri hegðun lærðist þeim smám saman að betra var láta af óþekktinni og að betra væri að fá sínu fram með því að sýna kurteisi, virðingu, auðmýkt og sveigjanleika. Þetta eru gjarnan eiginleikar sem talið er gott að diplomatar hafi. Dyggðum prýddir menn hafa náð miklu meiri árangiri en þeir sem hafa látið stjórnast af höfuðsyndunum. Það þarf ekki að grufla lengi í sögunni til að komast að því. Hitler náði svo sem árangri í ljósi þeirra markmiða sem hann hafði a.m.k. allt þar til hann tapaði stríðinu, en Mahatma Gandi gerði þó mun meira fyrir heiminn en hann. Því er spurt hvað það er sem Davíð Oddson hefur gert fyrir heiminn? Hver er Davíð Oddson í samanburði við Gandi? Ég þykist viss um að Davíð Oddson sjálfur væri tilbúinn til að viðurkenna að Gandi tekur honum fram. (Eða hvað? )

 

Samt sem áður spyr ég spurningar sem mig langar að fólk velti fyrir sér. Í Ríkarði III. eftir Shakespeare er sena þar sem Ríkarður bróðir konungs ber upp bónorð við Önnu prinsessu yfir volgu líki eiginmanns síns. Ríkarður í leikritinu er ekki mikill fyrir mann að sjá ( þessi kýtta kónguló ... er sagt um hann á einum stað.) Ríkarður segir við mennina sem koma með lík Játvarðar erfðarprins á börum: ..Látið niður líkið, eða ég sver að gera lík úr hverjum þeim sem óhlýðnast" (Þýð. Helgi Hálfd. eftir mínu gloppótta minni) Anna prinsessa segir þá: ,,Hvað - þið glúpnið allir!"

Við hvað eru mennirnir hræddir? Við hvað er þjóðin hrædd? Við hvað eru menn hræddir þegar Davíð Oddsson er annars vegar? Davíð Oddson gott fólk er bara dauðlegur maður eins og við hin. Hann getur misst heilsuna (eins og frægt er orðið) og hann getur gert mistök eins og við hin. Það er nú einu sinni þannig að til þess að ná góðum andlegum þroska þá er gott að láta dyggðirnar vera ráðandi í lífi sínu. Dauðasynd númer eitt er hroki. Hroki er líka birtingarmynd vanmáttar. Einkum og sér í lagi vanmáttar þess sem getur ekki viðurkennt vanmátt sinn. Það er ekkert eins ámátlegt og maður sem lætur stjórnast af hroka af þeirri ástæðu einni að hann getur ekki viðurkennt ósigur.

 

Davíð Oddsson hefur beðið ósigur og það veit hann mætavel. Óþekkur strákur sem tapar í Ólsen Ólsen og bregst við með því að taka spilastokkinn og neita að leyfa hinum að fá spilin. Hann segir: Ég á þessi spil. (Hann á alls ekki spilin. Þau eru almannaeign) Þetta kalla menn vanþroska. Þroskaður einstaklingur sem tapar í Ólsen Ólsen tekur í hönd sigurvegarans og segir takk fyrir splið. Ég vann ekki í þetta sinn en við getum tekið í annað spil seinna og þá skulum við sjá hvernig fer. En Davíð vill eiga öll spilin. Hann vill gefa sjálfum sér alla spaðana og hirða alla slagina. Ef ekki - þá er bara ekkert spilað hér. Ég ræð.

 

Nei takk. Davíð Oddsson ræður ekki og þjóðin má ekki detta inn í einhverja meðvirkni með Davíð Oddssyni. Hér eru þarfari verk að vinna. Við þurfum ekki að óttast Davíð eða reiði hans. Ef hann vill stjórnast af hroka, reiði, öfund, græðgi, eigingirni, sérplægni, hatri á þjóð sinni sem hefur dæmt hann óhæfan þá munu önnur og æðri máttarvöld grípa í taumana. Það þurfa allir að greiða sín gjöld. Það þurfa allir að standa skapara sínum reikningsskil á einn eða annan hátt þegar upp verður staðið. Davíð Oddsson er ekkert undanþegin því. Hvað ætlar hann að gera við allt þetta fólk sem vogar sér að hafa skoðun á honum og hans verkum?

 

Þjóðin er sterkari en svo að hún láti Davíð Oddsson stjórna því hvernig henni líður. Ef hann stendur ekki sjálfviljugur upp úr sætinu og fer þá eru honum allar bjargir bannaðar. Hann er kominn í vonlausa stöðu. Hann sendir allri þjóðinni fingurinn og það skyldu menn varast.

 

Við höfum sýnt það og sannað að við getum knúið fram breytingar. Við þorum að hafa okkar eigin skoðanir og við þorum meira að segja að láta þær í ljósi. Oki þöggunar hefur verið aflétt. Leyfi fyrir óvinsælum skoðunum hefur verið gefið út og það leyfi skulum við nota. Fleiri borgarafundi, fleiri mótmælafundi á Austurvellinum og varðstöðu við Seðlabankann þar til þeir kónar láta sér segjast og koma sér þaðan burt.

 

Okkur tókst að koma ríkisstjórn Geirs Haarde frá, okkur tókst að koma stjórn Fjármálaeftirlitsins frá og okkur skal að mér heilum og lifandi takast að koma Davíð Oddssyni og hans taglhnýtingi í Seðlabankanum frá. Við þurfum að vera fljót að þessu. Því fyrr sem við komum Davíð fyrir einhvers staðar þar sem hann getur ekki valdið skaða, því betra.

 

Ef hann ætlar að láta þjóðina borga sér 70 milljónir fyrir vikið þá verður að hafa það. Hvað eru skitnar sjötíu milljónir í allt milljarðaskuldahafið? Skiptimynt. Það er 70 milljón króna virði að koma óþekka krakkanum fyrir einhver staðar svo hann skaði ekki aðra. Hann er búinn að skaða þessa þjóð alveg nóg. Hugmyndafræði hans og Hannesar Hólmsteins hefur leitt okkur á þennan stað. Það er ekkert flóknara en það. Nú eru bara nýjir tímar framundan og mörg verk að vinna.

 

Neró keisari var uppi í Róm á 6. öld en nú er komið 2009 óg ég geri þá kröfu að menn hafi náð einhverjum andlegum þroska síðan.

Að síðustu legg ég til að verðtrygging húsnæðislána verði afnumin.

 

Valgeir Skagfjörð, borgari