Valgeir Skagfjörð

Kæru vinir og samherjar.

 Nú er langþráðum landsfundi lokið og lýðræðisleg niðurstaða fengin varðandi ný lög og samþykktir. Stjórnarkjör hefur varið fram og niðurstaða stjórnar um verkaskiptingu var einróma sú að formaður skyldi verða Valgeir Skagfjörð, Heiða B. Heiðarsdóttir varaformaður og Sigurður Hr. Sigurðsson ritari. Aðrir voru Gunnar Sigurðsson, Guðmundur Andri Skúlason, Lilja Skaftadóttir og Ingfríður R. Skúladóttir. 

Lýðræðisleg kosning átti sér stað um tillögur að nýjum lögum en 35% landsfundarmanna vildu kjósa um hina tillöguna sem í boði var. Margt gott var í þeim tillögum sem ég hefði viljað sjá í nýju lögunum og þeir sem aðhylltust þær tillögur hefðu auðveldlega getað tekið þátt í vinnu landsfundar og komið með breytingartillögur í þá átt og þannig hefði verið hægt að sættast á það besta úr báðum tillögunum.

Hluti fundarmanna kaus þess í stað að yfirgefa fundinn og neitaði að taka þátt í stjórnarkjörinu. Þetta þótti mér afar miður og ég verð að segja að ekki er mjög stórmannlegt að rjúka burtu í fússi þegar í ljós kemur að hugmyndir manns lúta í lægra haldi í lýðræðislegum kosningum. 

Það var reiknað með þátttöku 100 manna á landsfundi og töldu flestir það harla gott. Mætingar á félagsfundi hafa verið með miklum ágætum. Nú til dags þætti það saga til næsta bæjar að 30 manns væru að mæta á fundi hálfs mánaðarlega hjá stjórnmálahreyfingu og það um miðjan sumarleyfistímann.

Staðreyndirnar tala sínu máli og málflutningur þingmanna og annarra sem vilja ekki lúta lýðræðislegri niðurstöðu landsfundar er eiginlega hálf barnalegur.

Menn rjúka upp til handa og fóta og tala um smölun og yfirtöku - orð sem alla jafna eru notuð í neikvæðri merkingu. Eina smölunin sem hefur farið fram er sú að félagsmenn almennt hafa verið hvattir til að taka þátt í landsfundinum. Enda í hæsta máta eðlilegt.

Það er líka í hæsta máta eðlilegt að fólk í lýðræðislegri hreyfingu bjóði sig fram til stjórnarsetu og setji mannkosti sína í dóm þeirra sem síðan kjósa. Þannig virkar lýðræði. Þess vegna skýtur það mjög skökku við að félagar okkar í hreyfingunni sem vilja berjast fyrir bættu lýðræði, gagnsærri stjórnsýslu og heiðarleika skuli bregðast svona neikvætt við.

Ég veit að það hefur mætt mikið á þingmönnum okkar við störf sín á alþingi. Já - það er annasamt starf að vera alþingismaður. Ekki síst á erfiðum tímum eins og við erum að upplifa núna. Þeir hafa í hvívetna staðið sig vel og innst í hjarta sínu trúa þeir því að þeir séu að vinna samkvæmt sinni sannfæringu. Það ber að virða. Ég virði það.

En þeir verða að sama skapi að virða það lýðræði sem þeir hyggjast betrumbæta. Landsfundur ályktaði, samþykkti og kaus nýja stjórn til starfa. Nú verða allir að leggja deilur og væringar til hliðar, sameinast  um að efla Borgarahreyfinguna og þær hugsjónir og stefnu sem hún stendur fyrir.

Við þurfum að komast upp á næsta plan þar sem þrenningin virkar: Grasrót -  Stjórn - Þingmenn.  

Tækifærið er núna og ég bið ykkur háttvirtir þingmenn og aðrir félagar í þessari hreyfingu að taka í útrétta sáttahönd. Berum klæði á vopnin og sameinumst um þau meginmarkmið sem við lögðum upp með í byrjun.

Það er afskaplega óvirðulegt að missa sig í hártogunum um merkingu orða.  

Ég veit ekki betur en VG heiti Vinstri hreyfingin grænt framboð. VG er þó skilgreindur sem hefðbundinn stjórnmálaflokkur.

Við heitum Borgarahreyfingin og margir líta á okkur sem stjórnmálaflokk. Við stofnuðum stjórnmálaflokk og buðum fram í öllum kjördæmum. En við höfum kosið að kalla okkur hreyfingu af því við viljum vera lifandi afl.

Við ætlum sannarlega að halda áfram að vera lifandi afl. Við ætlum að hreyfa við hlutunum. Við munum tryggja þingmönnum okkar öflugt bakland. Við munum mynda nefndir og ráð í málaflokkum sem varða stefnuskrá okkar.

Á næstu misserum munum við jafnvel sjá stefnuskrá okkar útfærða betur og við munum koma á skipulagi innan hreyfingarinnar til þess eins að efla hana og styrkja á alla lund.

Við munum ekki verða ,,miðstýrður stjórnmálaflokkur" það er af og frá.

Við verðum lifandi afl áfram. Ég sem formaður ætla að beita mér fyrir því sem ég trúi á hér eftir sem hingað til og ekkert mun breyta því.

Ég ætla að ástunda heiðarleika og gera mitt ýtrasta til að verða samferðafólki mínu að gagni.

Ég ætla ekki að tala illa um nokkurn mann og ég ætla ekki að ástunda baktjaldamakk.

Þessi stjórn hyggst starfa eftir nýjum samþykktum landsfundar og í engu hvika frá stefnu Borgarahreyfingarinnar.

Við munum starfa af fullum heilindum og við munum að mér heilum og lifandi ná Borgarhreyfingunni út úr þeirri krísu sem hún hefur verið í undanfarið.

Við ætlum ekki að kasta skít á bloggi eða munnhöggvast við aðra á opinberum vettvangi. 

Við ætlum að einbeita okkur að því að láta grasrótina vinna, vinna að því að koma á breytingum í hugsun og athöfnum í pólitík svo þjóðin fái í eitt skipti fyrir öll að sjá að hér er fólk sem vill lýðræðinu vel.

Kv. 

Valgeir Skagfjörð, formaður.

Ég þarf varla að minna á nauðsyn þess að afnema verðtryggingu. 

Þjóðin á þing

Borgarahreyfingin var stofnuð af fólki með hugsjónir og væntingar um að koma á lýðræðislegum umbótum, réttlátara samfélagi með gagnsæjum vinnubrögðum og umfram allt, heiðarleika að leiðarljósi

Slagorðið “þjóðin á þing” er engin tilviljun. Það var valið vegna þess að vildum að þjóðin fengi rödd inni á Alþingi Íslendinga. Þinghópur hreyfingarinnar var hugsaður sem brú frá grasrótinni þangað inn.

Að okkar mati hefur það mistekist.
Þess í stað hafa hugsjónir, stefna og kraftur hreyfingarinnar týnst í deilum og óánægju á alla kanta.

Við sem undir þetta ritum erum stolt af Borgarahreyfingunni eins og hún var hugsuð. Í stað þess að gefast upp fyrir þeim mistökum sem gerð hafa verið langar okkur að leggja okkar að mörkum til að hreyfingin finni uppruna sinn á ný og að vegur hennar verði sem mestur.

Þess vegna ætlum við að bjóða fram krafta okkar til stjórnar Borgarahreyfingarinnar.


Við komum fram sem hópur og gerum okkur vonir um að fá stuðning sem slíkur.
Engu að síður bjóðum við okkur hvert og eitt fram til starfsins sem einstaklingar.

Sem hópur höfum við sett saman grunn að stefnu þeirri sem við munum fylgja í störfum okkar og hana má skoða í tengdri skrá.

Við munum kynna stefnuna nánar á næstu dögum og á landsfundi hreyfingarinnar.

Ásthildur Jónsdóttir, Bjarki Hilmarsson, Björg Sigurðardóttir, Guðmundur Andri Skúlason, Gunnar Gunnarsson, Gunnar Sigurðsson, Heiða B. Heiðarsdóttir, Ingifríður Ragna Skúladóttir, Jón Kr. Arnarson, Lilja Skaftadóttir Sigurður Hr. Sigurðsson og Valgeir Skagfjörð

http://gandri.wordpress.com/files/2009/09/skipulagframtidarsyn.ppt

http://www.althingi.is/altext/hlusta.php?raeda=rad20090702T143115&horfa=1

Virðulegi forseti.

Það eru erfiðir tímar. Má vera ögurstund í íslenskum stjórnmálum. Ögurstund í sögu Íslands. Ögurstund. Hér er nú til umræðu samningur sem er ekki aðeins umdeildur heldur samningur sem inniber mögulega örlög þessarar þjóðar. 

Það hefur margoft komið fram í ræðu og riti að það er allri þjóðinni þvert um geð að samþykkja þennan nauðarsamning sem gömlu Nýlenduherrarnir úti í Evrópu hafa svínbeygt okkur til að undirrita. Það er líka á allra vitorði hérlendis sem erlendis að íslenska þjóðin hefur ekkert gert af sér sem réttlætir það að skrifað sé upp á bevis um að gera Íslendinga að þrælum í eigin landi. Það er ekkert sem réttlætir það að Íslendingar séu settir í nauðungarvinnu við að þrífa upp eftir gegndarlausa óráðsíu, ævintýramennsku og viðskiptadólgskap sem fáeinir bankamenn og bisnissmenn blindaðir af græðgi hafa komist upp með.

En það er víst ekkert annað í stöðunni en að leysa þennan vanda með samningum. Við verðum að standa við það sem við segjum. Við verðum að standa við þær alþjóðlegu samþykktir sem við sem þjóð erum aðilar að. 

En þjóðin skrifaði ekki upp á þessa ábyrgð í upphafi. Ef mig misminnir ekki þá sagði fyrrum iðnaðar og viðskiptaráðherra í ríkisstjórn framsóknar og sjálfstæðisflokks á borgarafundi á Nasa orðrétt – með leyfi forseta: ,,Ég seldi bankana” – tilvitnun lýkur. Ég vek athygli á orðalaginu: Ég seldi bankana! 

Og bankarnir voru seldir og komust þar með í einkaeign. Þannig að það var banki í einkaeign sem fór á hausinn – en á bakvið stóð ríkisábyrgð. Ríkið ábyrgðist. Og þegar menn tala um ríkið þá vita flestir við hvað er átt. Það erum við. Almenningur í  þessu landi. Og nú skal ríkið ábyrgjast greiðslur af þeim lánum sem það neyðist nú til að taka. Og við borgum brúsann – eins og venjulega.

Það vissu allir málsmetandi menn og konur í hvað stefndi löngu fyrir hrun, en samt gekk maður undir manns hönd við að fegra ástandið og blekkja almenning og umheiminn með því  að allt væri í stakasta lagi. Og svo fór sem fór og þá sögu ætla ég ekki að rekja hér – hún er harmleikur sem aldrei má endurtaka sig.  

Og nú ber svo við að við stöndum helmingi verr að vígi en þegar lagt var af stað í einkavinavæðinguna á sínum tíma.  Skuldir ríkissjóðs stefna í að verða 3 þúsund milljarðar með vaxtagreiðslur upp á rúmlega 130 milljarðar á ári. Lítur ekki vel út. 

Ekki hjálpar okkur hin alþjóðlega kreppa sem víða er að gera vart við sig þessa daga. Og það merkilega er að við sáum öll sömu teikn á lofti áður en kreppan skall á okkur hérna og teiknin sem voru fyrir kreppuna 1930 og jafnvel blaðafyrirsagnir frá þeim tíma eru lygilega samhljóma þeim fyrirsögnum og upphrópunum sem við höfum lesið, séð og heyrt í fjölmiðlum síðustu misserin.

Höfum við þá ekkert lært? Nú hafa hvort tveggja kommúnisminn og nýfrjálshyggjan hrunið og við vitum að hið kapítaliska samfélag sem þróaðist frá iðnbyltingunni hefur í gegnum söguna ávallt leitt af sér hrun, kreppu, atvinnuleysi og att þjóðum að lokum út í styrjaldir.

Eins og ófrávíkjanlegt lögmál – eins og lögmálið meðal dýranna – þegar of margir koma að vatnsbólinu – þá þrengir að og þeir sem ekki komast að lindunum verða öfundsjúkir, fyllast réttlætiskennd og það sem þeir ekki fá – taka þeir með valdi ef ekki vill betur og hinir verjast með kjafti og klóm.  Og þá verður aftur hagvöxtur!

Miðar okkur ekkert áfram? 10 prósent jarðarbúa eiga 90 prósent af auði jarðar. Segir það kannski ekki alla söguna? Hvar er réttlætið?

Réttlæti er sjaldnast eitthvað sem hægt er að ganga að sem gefnu. Réttlætið hefur undarlega tilhneigingu til að standa ekki með þeim sem þurfa mest á því að halda. Hinn smái hefur alltaf þurft að berjast fyrir réttlætinu með sínu blóði, svita og tárum.

Frú forseti – það setur að mér hroll og það setur að mér beyg. Ég bauð mig fram til setu á hinu háa alþingi fyrir síðustu kosningar vegna þess að að mér blöskraði svo gjörsamlega hvernig komið var fyrir þjóðinni. Mér var öllum lokið yfir því misrétti og þeirri framkomu sem almenningi í þessu landi hefur verið sýndur á undanförnum árum. Mig langaði einfaldlega til að gera gagn. Mig langaði til geta orðið meðbræðum mínum að gagni, mig langaði til að geta orðið þjóðinni að gagni.  Það er hlutverk þjóðkjörinna fulltrúa. Að vinna þjóðinni gagn í umboði kjósenda sinna. Þannig lít ég á hlutverk mitt hér. Ég er bundinn af sannfæringu minni þegar ég tek upplýsta ákvörðun um mál sem snerta þjóðina en ekki flokknum. Hollusta mín og sannfæring er hjá mér gagnvart þjóðinni. Það er sá eiðstafur sem ég skrifaði undir þegar ég hóf störf hér í þinginu.  

Þessi samningur sem kenndur er við Icesave, innlánsreikninga Landsbankans í útlöndum sem söfnuðu gríðarlegum innstæðum á stuttum tíma – þessi samningur er nú á góðri leið með að kljúfa þjóðina og þingið í herðar niður og sýnist sitt hverjum um hvort við eigum að  láta möglunarlaust troða honum niður um kokið á okkur eða hvort við eigum að malda í móinn og freista þess að fá nýjan samning – hugsanlega eitthvað betri – þótt ekki væri nema að sýnt þyki að við getum með einhverju móti staðið við hann. 

Ég vil leyfa mér frú forseti að halda því fram að þessi samningur sé innihaldslega og frá lögfræðilegum sjónarhóli ekkert  ýkja frábrugðinn venjulegum samningum sem aðilar í viðskiptum gera sín á milli. Og það blandast engum hugur um það að hér er um samning að ræða þar sem hallar meira á annan aðilann en hinn og það kemur fyrir að þeir sem standa í slíkum samningum semji af sér. Það er mannlegt að gera slík mistök.  

En þessi samningur snýst ekki bara um þær fjárskuldbindingar sem hann tekur til – nei, hann er annað og meira. Hann er táknrænn. Hann er táknrænn í þeim skilningi að með samþykkt eða synjun mun eitthvað losna úr læðingi.  Sama hvernig fer. Vegna þess að hann snertir þá framtíð sem landstjórinn – alþjóða gjaldeyrissjóðurinn hefur mótað handa Íslendingum.

Við erum föst í greip landstjórans og hann herðir að smátt og smátt þar til mátturinn þverr og þar með þrekið, baráttuviljinn, lífsþorstinn og við tekur slen og óminni sem gerir okkur sinnulaus og sljó.

Þegar þjóð er hneppt í ánauð þá glatar hún vilja sínum til að vinna verkin vel. Hún gerir það vegna þess að hún er pískuð áfram til þess ... hún verður – hún hefur ekki val.

Okkur hefur verið tjáð að það séu erfiðir tímar framundan. Það voru þá fréttir eða hitt þó heldur. Það á að hækka hér skatta á almenning og fyrirtæki, troða á öryrkjum og ellilífeyrisþegum -  svo heldur niðurskurðarhnífurinn áfram að saxa af þjóðarkökunni;  verður sennilega  kallað nauðsynlegur sparnaður í ríkisrekstrinum.

Heilbrigðisþjónustan versnar, menntakerfið laskast.

Þetta eru alþekktar aðferðir alþjóða gjaldeyrissjóðsins og það er slóðin eftir hann. Saga AGS er ekki áferðarfalleg. En stjórnin virðist ginnkeypt fyrir fagurgalanum og brosi landstjórans sem hefur það að atvinnu að selja okkur þær hugmyndir að þeir séu vinir okkar. Þeir brosa breitt og segja – nú er allt breytt.  Ísland er vestrænt velferðarríki það fær allt annars konar  meðferð. Samt er farið að koma fram við okkur eins og við séum þriðja heims ríki. Stærsta orkufyrirtæki landsins féll lánshæfismatið ,,ruslflokkur” í gær.

Hvað er að gerast í okkar góða landi? 

Virðulegi forseti – mögulegar skuldir ríkissjóðs  og þjóðárbúsins í heild stefna okkur hraðbyri í átt að gjaldþroti. Það er bara það sem gerist þegar skuldirnar verða of miklar til að hægt sé að greiða þær. Fyrirtækin stefna í gjaldþrot eitt af öðru. Heimilin stefna í gjaldþrot eitt af öðru. Hvernig dettur mönnum í hug að hægt sé að lækna allt með öllum þessum lántökum?

Er Ísland að vera eins og fíkill sem vill bara fá fixið sitt til að geta haldið áfram á sömu braut?  Að rétta fíklinum pening tryggir það að hann heldur neyslunni áfram. Eina von hans um bata er að gefast upp vegna þess að hann er andlega, líkamlega og fjárhagslega gjaldþrota. En í því er nefnilega sigurinn fólginn. Það er engin skömm að því að gefast upp í vanmættinum. Þar liggur fyrsta skrefið í átt að lausninni. Það er ekki sinni flótti frá vandamálinu. Gamalt enskt máltæki segir: ,,Sá sem flýr getur barist síðar”. 

Það ber stundum vott um góða hernaðarlist að í stað þess að flýja þá er gripið til þess sem kallað er skipulegt undanhald. Ég held að það gæti orðið farsæl lausn fyrir Ísland að fara í skipulegt gjaldþrota / undanhald . Það sér það hver maður að skuldirnar verða okkur ofviða.

Eins og ástandið er og miðað við framtíðarhorfur með AGS í landstjóraembættinu, þrælapískinn frá Bretum og Hollendingum yfir okkur og flestar þjóðir innan ESB, þar með talið frændur okkar á hinum Norðurlöndunum eru á því að það sé best að rétta okkur snæri til að lengja í hengingarólinni  og setja okkur þar með í svo yfirgengilegar skuldir að við munum engan veginn ráða við þær. 

Þá kemur ESB til bjargar og hver verður þá díllinn?

Verða þá þrjúþúsund milljarðarnir skiptimyntin í samningaviðræðum Íslands og ESB? Ætla þeir skera okkur niður úr snörunni í skiptum fyrir fjöllin, firnindin, fallvötnin, fiskinn í sjónum, réttindin til olíuborunar á Drekasvæðinu, nýtingu á siglingaleiðinni norður fyrir  o.s.frv.  Heldur einhver að þeir sem hafa stjórnað heimsveldum í aldanna rás og rekið nýlendur hinum megin á jarðarkúlunni séu að tjalda til einnar nætur?

Sögðu mér það álfarnir í Suðurey,

sögðu mér það dvergarnir í Norðurey,

sögðu mér það Gullinmura og Gleym’mér ei

og gleymdu því ei,

að hefnist þeim er svíkur sína huldumey –

honum verður erfiður dauðinn”  

Þannig orti Guðmundur Böðvarsson, skáldið frá Hvítársíðu. 

Já – ég veit að ég er ekki með neinar bjartsýnisspár hérna – en stundum þarf maður að standa sannleikanum reikningsskil og hann einn mun gera okkur frjáls.

Okkur hefur verið sagt að ef ekki verði gengið að afarkostum AGS og Allra hinna  þá verðum við Kúba norðursins eða jafnvel Norður Kórea - hvílík ógn og skelfing –  kannski er bara betra að vera Kúba norðursins og vera þó frjáls en að vera nýlenda og þurfa að éta úr lófa  lénsherranna í Evrópu.

Á meðan við erum frjáls þá eru enn líkur á því að við höldum auðlindunum í okkar eign og þá getum við hafið sókn í átt til sjálfbærni, nýtt þau tækifæri sem hér eru til staðar fyrir okkur sjálf. 

Sjálfsagt hugsa margir að við hljómum eins og dæmigerð stjórnarandstaða – erum á móti öllu en komum ekki með neitt í staðinn.

Það skal tekið fram við við í Borgarahreyfingunni erum ekki í liði með neinum. Við erum ekkert endilega stjórnarandstaða – við styðjum margt sem stjórnin gerir og margt gott hefur hún lagt til og við styðjum líka margt sem aðrir flokkar gera, en við stöndum fyrst og síðast sjálfum okkur reikningskil. Okkur og sannfæringu okkar.

Borgarahreyfingin hyggst nú á næstu dögum þegar Icsavemálið fer fyrir nefndir þingsins róa að því öllum árum að koma með að minnsta kosti grófar útlínur af plani B.

Við ætlum að leggja fram ítarlegar hugmyndir um það hvernig við komum okkur út úr þeim vanda sem við erum í, en til þess þurfum við að vera tilbúin til að hlusta á óvenjulegar hugmyndir, frumlegar lausnir,  því Ísland hefur aldrei nokkurn tíma staðið frammi fyrir svona aðstæðum áður. Aðstæðum sem væru hvaða þjóð sem er nánast ofviða ef erfiðleikarnir sem steðjuðu að væru í viðlíka hlutfalli við okkar. 

Það skal einnig tekið fram að Borgarahreyfingin er ekki á nokkurn hátt að leggja það til að við semjum ekki um skuldir okkar, en um leið viljum við að allt kapp verði lagt á að draga þá til ábyrgðar sem eiga sök á því hvernig fór – við viljum skerpa á rannsókninni og það má geta þess í framhjáhlaupi að það er til stofnun í Englandi sem heitir Serious Fraud Office sem tekur á stórum svika og glæpamálum.

Í fyrradag tilkynnti þessi stofnun að hún hefði fryst 100 milljónir bandaríkjadala á ýmsum bankareikningum sem tengdust auðmanni sem sakaður er um að hafa dregið að sér sem svarar 900 milljörðum króna.

Það liðu fimm klukkustundir frá því stofnunin fékk beiðni frá Bandarískum yfirvöldum þar til hún hafði fryst þá fjármuni sem vitað var að tengdust þessum manni.

Það eru liðnir átta mánuðir frá hruninu hér og engar eignir eða fjármunir hafa verið frystir.

Hvernig væri að hringja eitt símtal á Serious Fraud Office í Englandi?

Þeir hljóta að bregðast vel við því það mundi stórauka líkurnar á að Bretarnir fengju upp í skuldirnar.

Það er með hreinum ólíkindum hvað gunguhátturinn virðist mikill gagnvart þessari rannsókn.

Ríkisstjórnin skuldar þjóðinni það að láta rannsaka allt sem við kemur hruninu og rannsóknin þarf helst að fara fram fyrir opnum tjöldum.

Þeir sem komu okkur á kaldan klaka með ábyrgðarlausu framferði sínu eiga að borga reikninginn – ekki almenningur. Það verður að vera á hreinu.

Ef meiningin er að láta þetta lönd og leið – láta bara almenning blæða og vonast til að allt reddist þegar við förum inn í ESB þá eru menn á verulegum villigötum.

Þjóðin þarf sannleikann upp á borð. Sannleikann, allan sannleikann og ekkert nema sannleikann!

Icesave er bara byrjunin. Nú þurfa þingmenn að sýna kjark. Nú þurfa þingmenn að leggjast undir feld á eintal við samvisku sína og hafa dómgreind sjálfs sín að leiðbeinanda.

Þennan samning verður að fella.

Nú hef ég verið þingmaður í eina viku og verð þingmaður út næstu viku. Það er skemmst frá því að segja að höfuðið er orðið yfirfullt af upplýsingum og vinnsluminnið á harða snúningi við að skrá allt það sem fram fer umhverfis. Engin smá mál. Bandormurinn og Icesave. Borgarahreyfingin flutti líka sitt fyrsta frumvarp um þjóðaratkvæðagreiðslur og var það sannarlega ánægjulegt að geta flutt jómfrúarræðuna í því augnamiði að tala fyrir því ágæta frumvarpi.

Ég á bágt með að ímynda mér að Steingrímur J. eigi sjö dagana sæla um þessar mundir. Enda lítur helst út fyrir að hann sofi lítið og borði þeim mun minna. Það kann ekki góðri lukku að stýra því eins og allir vita þá geta svefnleysi og næringarskortur haft alvarleg áhrif á dómgreind manna.

Ekki þar fyrir að frúnni í hvíta jakkanum sé eitthvað rórra jafnvel þótt henni hafi tekist að fá frammámenn þjóðarinnar að samningaborðinu til að undirrita sáttmála um að taka það rólega á meðan reynt er að finna lausnir við íslenska vandanum.

Íslenski vandinn á líklega eftir að verða kennsluefni í hagfæði, stjórnsýslufræðum og stjórnamálafræðum í háskólum í framtíðinni. The Icelandic Trauma. 

Það er alveg magnað að hugsa til þess sem hefur gerst og þess sem gerðist og þess sem við vitum að á eftir að gerast nema við finnum einhverja nýja lausn á íslenska vandanum. 

Það er grátlegt til þess að hugsa þegar maður skannar lauslega yfir það í huganum hvað hefur áunnist síðan hafist var handa um að hreinsa til eftir hrunið.

Í gær var samþykkt frumvarp ríkisstjórnarinnar í ríkisfjármálum sem gengur í aðalatriðum út á það að hækka skatta og álögur á fólk og fyrirtæki. Næsta mál verður líklega að samþykkja Icesave samninginn sem Íslendingar munu ekki geta staðið við. Það er búið að negla okkur upp að vegg og í fljótu bragði engin útgönguleið sjáanleg.

Sjávarútvegurinn skuldsettur upp í topp og stærstu orkufyrirtækin að komast í þrot vegna erlendra skulda.  Skuldir íslensks almenning vegna húsnæðiskaupa og annarra fjárfestinga koma svo ofan á allt þetta.  Allar þessar skuldir eru síðan annað hvort verðtryggðar eða gjaldeyristryggðar svo það ætti að vera lýðum ljóst að dýpra verður vart sokkið. Skuldafenið umlykur okkur og við troðum marvaðann.

Hér erum við að horfa upp á landið okkar í sporum sjúklings sem liggur slasaður á skurðstofu með alvarlega áverka á öllum líkamanum en læknarnir (í þessu tilfelli þeir sem eiga að stjórna landinu) standa hringinn i kringum skurðarborðið og deila um það hvaða tvinna væri best að nota til að sauma saman sárin sem blæða. 

Ég veit að þetta hljómar alls ekki vel og þessi úttekt er afar bölsýn í sjálfri sér en mér er spurn hvort ekki sé tími til kominn að við viðurkennum vanmátt okkar og horfumst í augu við það að við erum að verða gjaldþrota og gerum ráðastafanir í samræmi við það.

Það er ekki öll nótt úti. Við eigum landið okkar ennþá og það er ríkt af auðlindum. Þær eru ekki að fara neitt (vona ég) svo við ættum að geta byggt okkur upp innan frá.

Við getum verið sjálfbær, framleitt mat,  grænmeti, tæki og tól til iðnaðar, við eigum orku og vatn og ef að fiskurinn í sjónum flýr ekki undan ströndinni þá getum við blessunarlega haldið áfram fiskveiðum. Þess utan búum við yfir mikilli þekkingu og hingað er hægt að moka túristum í tonnavís.

Margar hugmyndir eru á sveimi og margar hafa þegar komið til framkvæmda. Ég nefni bara sem dæmi detoxið hennar Jónínu Ben sem annar vart eftirspurn. Til hennar leitar fólk sem þjáist af vestrænum menningar og neyslusjúkdómum sem hægt er að vinna bót á í heilnæmu umhverfi í umsjá færustu sérfræðinga.

Eins nefni ég hugmyndina um að nýta vel tækjum búnar skurðstofur þar sem hægt væri að bjóða upp á aðgerðir hjá færustu læknum.

Nú er tími fyrir óvenjulegar lausnir á óvenjulegum tímum.  Úti í Evrópu eru Íslendingar að horfa heim og sjá möguleika Íslands í að markaðssetja sérstaka menningu okkar. 

Álfar, huldufólk, tröll og forynjur og ýmsir stórhuga menn hafa verið að vinna með gríðarlegar hugmyndir um Goðheima. Svo auðvitað allt hitt, víkingasetur, landnámssetur, draugasetur o.s.frv. Allar þessar hugmyndir eiga rætur að rekja til þess að fólk fær hugmyndir.

Eyjan Havaí hefur t.a.m. megnið af tekjum sínum af því að sýna ferðamönnum eldfjöll.  Á Íslandi er nóg af eldfjöllum og útlendingar eru mjög áhugasamir um slík náttúrufyrirbrigði. 

Það hringdi í mig maður um daginn sem hafði frétt af því að ég væri kominn á þing. Hann spurði mig einfaldlega þessarar spurningar: ,,Er ekki fleira verðmæti en peningar? Þurfa alltaf einhverjir peningaverkfræðingar að koma með lausnirnar handa okkur? Þeir eru ekki að skapa neitt, þeir eru ekki að framleiða neitt. Er ekki vatnið okkar miklu dýrmætara en peningar? Þurfa ekki Bretar og Hollendingar að drekka vatn? Hvað er með allt þetta ál sem við erum að framleiða? Hér renna tærar bergvatnsár til sjávar í þúsundum rúmmetra á degi hverjum. Getum við ekki búið til vatnstanka úr þessu áli sem við erum að búa til fyllt þá af vatni og siglt með það þangað sem þörfin er mest fyrir það? Svo geta menn tekið þessa tanka og brætt þá aftur og gert eitthvað annað úr þeim ...." og svona hélt þessi ágæti maður að ryðja út úr sér hugmyndunum sem hann vildi koma á framfæri. 

Hvað með að skoða svona hugmyndir? Núna vantar okkur nýjar hugmyndir, nýjar lausnir. Þær hagfræðilegu lausnir sem hingað til hefur verið gripið til hafa ekki virkað. Hér þarf innspýtingu og hér þarf að skapa og framleiða. 

Við þurfum kjark til að segja bless við AGS og kjark til að segja nei við Icesave og biðja Breta og Hollendinga um að setjast aftur að samningaborðinu. 

Við þurfum að ræða við þá hjá EB og kynna okkar málstað. Síðan þurfum við að skipta um gjaldmiðil og fara svo að framleiða og skapa. Tökum stefnuna á sjálfbært Ísland. 

 Hvað varðar gjaldmiðilsskipti þá nefni ég hugmynd sem enginn hefur þorað að nefna. 

Gætum við tekið upp sænska krónu og orðið síðan Svíum samferða inn í evruna þegar þeir taka hana upp hjá sér?  

Ég er að hugsa um að spyrja Svíana. 

Lifið heil. 

Valgeir Skagfjörð 

e.s. Í Svíþjóð er ekki verðtrygging svo þetta gæti líka verið leið til að losna við verðtrygginguna sem er nauðsynlegt fyrir okkur. 

 Sem dæmi um áhrif verðtryggingar þá er ég með verðtryggt íbúðalán hjá banka eins og margir aðrir Íslendingar. Frá áramótum er ég búinn að greiða samviskusamlega af láninu síðan um áramót um það bil sjöhundruðþúsund krónur en höfuðstóll lánsins hefur hækkað um fjórar milljónir. 

Það sér það hver heilvita maður að þetta er ekkert annað en rugl! 

Verðtrygginguna burt! 

Hvar eru nú hvatvísu áhlaupamennirnir? Hvar eru nú allir sem vettlingi geta valdið? Hvernig stendur á því að nú þegar kosningar eru afstaðnar þá ætla menn bara að setjast niður í rólegheitum og kjafta sig gegnum hlutina á meðan atvinnulífið er við það að lamast og heimilum landsmanna blæðir smám saman til ólífis?

Það er eins og það sé brýnast af öllu að snúa einum stjórnmálaflokki frá villu síns vegar í Evrópumálum í stað þess að senda út skýr skilaboð til þjóðarinnar um að nú muni allt verða sett í gang til að koma hjólum atvinnulífsins í gang og hrinda í framkvæmd neyðaraðgerðum fyrir heimilin. 

Hvar eru skilaboð þess efnis að lækka stýrivexti?  Hér eru allir tilbúnir að sveifla haka, rækta nýjan skóg, spúla dekkin, moka flórinn, sópa frá útidyrum til að takast á við þá nýju tíma sem framundan eru. 

Nei - þess í stað segjast stjórnarflokkarnir ætla að taka sér nægan tíma í viðræðurnar til að ná að lenda Evrópumálinu.

Þetta má ekki ganga svona mjög lengi. Sumarþing verður að taka til starfa sem fyrst svo hægt sé að fara að vinna. Lóan er komin,  að kenna okkur að vaka og vinna og nú þýðir bara ekkert að setja allan fókus á ESB það eru brýnni mál uppi á borðinu sem þarf að leysa. 

Það færi vel á því að Borgarahreyfingin, nýja aflið á alþingi setti fram þá tillögu að stytta sumarfrí þingmanna svo þeir geti farið í það strax að vinna með fólkinu að því að reisa landið við. 

Það er ekki boðlegt að láta þjóðina bíða eftir því að Jóhönnu og Steingrími J. þóknist náðarsamlegast að láta okkur vita af því að búið sé að finna lendingu í ESB málinu.  Þótt það mál sé ef til vill mikilvægt upp á framtíðaráform að gera en það verður að grípa til aðgerða hérna heima eigi síðar en STRAX! 

Þjóðin hefur þurft að sætta sig við yfirgengilega hrokafulla framkomu í tíð fráfarandi ríkisstjórnar og ég hélt satt að segja að nú væri loksins að hilla undir að við fengjum stjórn sem kæmi fram við almenning af virðingu, en ég sé ekki betur en að sami leikurinn sé að fara í gang. 

Sannleikurinn settur á bið. ESB gert að aðalatriði á meðan atvinnulífið og almenningur sekkur hægt og bítandi ofan í kviksyndið. Krónan verður áfram jafn eftirsótt og vígt vatn í helvíti. Fjármagnseigendum hlíft eins og kostur er. Skuldirnar hlaðast upp. Almenningur veit ekki sitt rjúkandi ráð og við sjáum stefna í örvæntingu fólks sem er að missa allt sitt og er tilbúið til að gera hvað sem er til að bjarga sér eða það hreinlega gefst upp. 

Nú verða þeir sem hafa lifað hér í vellystingum praktuglega árum og áratugum saman að taka þátt í þessu samfélagi okkar. Auðjöfrarnir sem léku sér með fjármagnið eins og spilapeninga verða að sjá sóma sinn í að hjálpa við endurreisnina og hætta að leika fórnarlömb. Allt upp á borð. Við fyrirgefum ef sýnd er iðrun og yfirbót. Nú er ekki tíminn til að leggjast í skotgrafir og benda á hina.

Aldrei var meiri þörf en núna fyrir að hætta í leiknum ,,ég hef rétt fyrir mér - þú hefur rangt fyrir þér".

Nú auglýsi ég eftir góðum hugmyndum.  Almenningur þarf að stofna hugmyndaráðuneyti og svo felum við þingi og ríkisstjórn að hrinda bestu hugmyndunum í framkvæmd. 

Þetta reddast ekki fyrir Evruna og ESB þetta mun reddast þrátt fyrir Evruna og ESB. Núna  verður að koma almenningi til bjargar. 

HRAÐAR HENDUR! ÞAÐ ER VERK AÐ VINNA! 

Valgeir Skagfjörð, borgari. 

e.s.  Verðtrygginguna burt. NÚNA!